တစ်ခါတုန်းက တစ်နိုင်ငံလုံးမှာ မြားပစ်ချန်ပီယံဆု ရလာတဲ့ လူငယ်တစ်ယောက်ဟာ သူ့ဇာတိရွာလေးကို ခဏပြန်လာတယ်။ ရွာမှာ အရင်က မြားပစ်ချန်ပီယံဖြစ်ခဲ့ပြီး အခုတော့ တရားထိုင်တာပဲ လုပ်နေတဲ့ အဖိုးကြီးကို
သူက မြားပစ်ပြိုင်ဖို့ စိမ်ခေါ်လိုက်တယ်။ အဖိုးကြီးက သိပ်စိတ်မပါပေမယ့် လူငယ်ရဲ့ စိမ်ခေါ်မှုကို လက်ခံလိုက်ပါတယ်။ရွာအပြင်နားက ကွင်းပြင်တစ်ခုမှာ ပြိုင်ပွဲစလုပ်တယ်။ လူငယ်က အရင်စပြီး မြားပစ်တယ်။
သူ့ရဲ့ ပထမဆုံး မြားဟာ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ထောင်ထားတဲ့ မြားပစ်စက်ကွင်းရဲ့ အလယ်ခေါင် ဗဟိုချက်မတည့်တည့်မှာ သွား စိုက်တယ်။
လူငယ်ဟာ နောက်ထပ် မြားတစ်စင်းကို ထပ်ပြီး ပစ်လွှတ်လိုက်ပြန်တယ်။ ဒုတိယမြားဟာ ပထမမြားတံကို နှစ်ခြမ်းဖြစ်သွားအောင်ခွဲပြီး စက်ကွင်းဗဟိုချက်မမှာ သွားစိုက်ဝင်ပြန်တယ်။
လူငယ်က အဖိုးကြီးကို ဘယ်လိုလဲဆိုတဲ့ မထိတထိ ပြုံးပြရင်း “ခင်ဗျားရဲ့ အလှည့်ရောက်ပြီ” လို့ ပြောလိုက်တယ်။ အဖိုးကြီးဟာ မြားမပစ်သေးဘဲ လူငယ်ကို သူ့နောက်ကို လိုက်ခဲ့လို့ ပြောလိုက်တယ်။ လူငယ်လည်း ဘုမသိ ဘမသိနဲ့ ရှေ့ကသွားတဲ့ အဖိုးကြီးနောက်က လိုက်သွားတယ်။
သူတို့ဟာ တောအုပ်ထဲက ချောက်အနက်ကြီးတစ်ခုရဲ့ အစွန်ဖျားကို ရောက်သွားကြတယ်။ အဖိုးကြီးက ချောက်နက်ကို ခွပြီး တံတားအဖြစ် ခင်းထားတဲ့ သစ်တုံးကြီးပေါ်ကို လျှောက်သွားတယ်။
သစ်တုံးဟာ လှုပ်နေတယ်။ သစ်တုံးအလယ်လောက်မှာ အဖိုးကြီးဟာ ရပ်လိုက်ပြီး လူငယ်ကို ပြောလိုက်တယ်။ ခတ်လှမ်းလှမ်းက သစ်ပင်ကြီးတစ်ပင်ရဲ့ ပင်စည်မှာ ပေါ်နေတဲ့ အဝိုင်းကွက်ကို ပစ်မှတ်ထားပြီး ပြိုင်မယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ လူငယ်ကလည်း သဘောတူတယ်။ အဖိုးကြီးဟာ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ မြားတံတစ်ချောင်းကို မြားအိမ်ထဲက ထုတ်ယူပြီး ပစ်လွှတ်လိုက်တယ်။
မြားဟာ ပစ်မှတ်အဖြစ်ထားတဲ့ သစ်ပင်အဝိုင်းရဲ့ အလယ်ခေါင်တည့်တည့်မှာ စိုက်ဝင်သွားတယ်။ အဖိုးကြီးက လူငယ့်အလှည့်လို့ ပြောပြီး သစ်တုံးပေါ်က ဆင်းပေးလိုက်တယ်။လူငယ်ဟာ သစ်တုံးပေါ်ကို လျှောက်သွားတယ်။ သစ်တုံးဟာ လှုပ်နေတယ်။
အောက်မှာလည်း ချောက်က အနက်ကြီး။ အောက်ကို ပြုတ်ကျရင် သေမှာ သေချာတယ်။ လူငယ်ဟာ ကြောက်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူဟာ သူ့ကိုယ်ကို သစ်တုံးပေါ်မှာ တည့်မတ်အောင် ကြိုးစားထိန်းရင်း မြားတစ်စင်းကို ပစ်လွှတ်လိုက်တယ်။
မြားဟာ ပစ်မှတ်အဝိုင်းနဲ့ အဝေးကြီးကို လွဲချော်သွားတယ်။ အဖိုးကြီးက လူငယ်ကို ခုလို ပြောလိုက်တယ်။ “မင်းဟာ မြားပစ်ရာမှာ အလွန်ကျွမ်းကျင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မင်းရဲ့ အာရုံစူးစိုက်မှုက အားနည်းတယ်” တဲ့။
Credit – ဗန်းမော်သိန်းဖေ
Zawgyi ဖြင့်ဖတ်ပါ
မညျသူ့ကိုမြှ အထငျမသေးမိပါစနေဲ့
တဈခါတုနျးက တဈနိုငျငံလုံးမှာ မွားပဈခနြျပီယံဆု ရလာတဲ့ လူငယျတဈယောကျဟာ သူ့ဇာတိရှာလေးကို ခဏပွနျလာတယျ။ ရှာမှာ အရငျက မွားပဈခနြျပီယံဖွဈခဲ့ပွီး အခုတော့ တရားထိုငျတာပဲ လုပျနတေဲ့ အဖိုးကွီးကို
သူက မွားပဈပွိုငျဖို့ စိမျခေါျလိုကျတယျ။ အဖိုးကွီးက သိပျစိတျမပါပမေယ့ျ လူငယျရဲ့ စိမျခေါျမှုကို လကျခံလိုကျပါတယျ။ရှာအပွငျနားက ကှငျးပွငျတဈခုမှာ ပွိုငျပှဲစလုပျတယျ။ လူငယျက အရငျစပွီး မွားပဈတယျ။
သူ့ရဲ့ ပထမဆုံး မွားဟာ ခပျလှမျးလှမျးမှာ ထောငျထားတဲ့ မွားပဈစကျကှငျးရဲ့ အလယျခေါငျ ဗဟိုခကြျမတည့ျတည့ျမှာ သှား စိုကျတယျ။
လူငယျဟာ နောကျထပျ မွားတဈစငျးကို ထပျပွီး ပဈလှတျလိုကျပွနျတယျ။ ဒုတိယမွားဟာ ပထမမွားတံကို နှဈခွမျးဖွဈသှားအောငျခှဲပွီး စကျကှငျးဗဟိုခကြျမမှာ သှားစိုကျဝငျပွနျတယျ။
လူငယျက အဖိုးကွီးကို ဘယျလိုလဲဆိုတဲ့ မထိတထိ ပွုံးပွရငျး “ခငျဗြားရဲ့ အလှည့ျရောကျပွီ” လို့ ပွောလိုကျတယျ။ အဖိုးကွီးဟာ မွားမပဈသေးဘဲ လူငယျကို သူ့နောကျကို လိုကျခဲ့လို့ ပွောလိုကျတယျ။ လူငယျလညျး ဘုမသိ ဘမသိနဲ့ ရှေ့ကသှားတဲ့ အဖိုးကွီးနောကျက လိုကျသှားတယျ။
သူတို့ဟာ တောအုပျထဲက ခြောကျအနကျကွီးတဈခုရဲ့ အစှနျဖြားကို ရောကျသှားကွတယျ။ အဖိုးကွီးက ခြောကျနကျကို ခှပွီး တံတားအဖွဈ ခငျးထားတဲ့ သဈတုံးကွီးပေါျကို လြှောကျသှားတယျ။
သဈတုံးဟာ လှုပျနတေယျ။ သဈတုံးအလယျလောကျမှာ အဖိုးကွီးဟာ ရပျလိုကျပွီး လူငယျကို ပွောလိုကျတယျ။ ခတျလှမျးလှမျးက သဈပငျကွီးတဈပငျရဲ့ ပငျစညျမှာ ပေါျနတေဲ့ အဝိုငျးကှကျကို ပဈမှတျထားပွီး ပွိုငျမယျလို့ ပွောလိုကျတယျ။ လူငယျကလညျး သဘောတူတယျ။ အဖိုးကွီးဟာ တညျတညျငွိမျငွိမျနဲ့ မွားတံတဈခြောငျးကို မွားအိမျထဲက ထုတျယူပွီး ပဈလှတျလိုကျတယျ။
မွားဟာ ပဈမှတျအဖွဈထားတဲ့ သဈပငျအဝိုငျးရဲ့ အလယျခေါငျတည့ျတည့ျမှာ စိုကျဝငျသှားတယျ။ အဖိုးကွီးက လူငယ့ျအလှည့ျလို့ ပွောပွီး သဈတုံးပေါျက ဆငျးပေးလိုကျတယျ။လူငယျဟာ သဈတုံးပေါျကို လြှောကျသှားတယျ။ သဈတုံးဟာ လှုပျနတေယျ။
အောကျမှာလညျး ခြောကျက အနကျကွီး။ အောကျကို ပွုတျကရြငျ သမှော သခြောတယျ။ လူငယျဟာ ကွောကျနတေယျ။ ဒါပမေဲ့ သူဟာ သူ့ကိုယျကို သဈတုံးပေါျမှာ တည့ျမတျအောငျ ကွိုးစားထိနျးရငျး မွားတဈစငျးကို ပဈလှတျလိုကျတယျ။
မွားဟာ ပဈမှတျအဝိုငျးနဲ့ အဝေးကွီးကို လှဲခြောျသှားတယျ။ အဖိုးကွီးက လူငယျကို ခုလို ပွောလိုကျတယျ။ “မငျးဟာ မွားပဈရာမှာ အလှနျကြှမျးကငြျပါတယျ။ ဒါပမေဲ့ မငျးရဲ့ အာရုံစူးစိုကျမှုက အားနညျးတယျ” တဲ့။
Credit – ဗနျးမောျသိနျးဖေ